Krypta Hohenzollernów w katedrze berlińskiej
Krypta Hohenzollernów pod berlińską katedrą jest najważniejszą kryptą dynastyczną w Niemczech i jedną z kilku głównych krypt dynastycznych w Europie. Dziewięćdziesiąt cztery sarkofagi i pomniki pogrzebowe obejmują okres od końca XVI do początku XX wieku, obejmujący cztery wieki pogrzebu brandenbursko-pruskiego.
Dynastia Hohenzollernów ma swoje korzenie w Świętym Cesarstwie Rzymskim; dom rządził Księstwem Pruskim, a także był elektorami brandenburskimi. Ułożyli tę potęgę w stworzenie Królestwa Prus, a następnie Cesarstwa Niemieckiego. Rządzili Imperium jako Kaisers, czerpiąc korzyści z prawdziwej politycznej geniuszy Otto von Bismarcka, zanim zniszczyli siebie i większość Europy w krwawym koszmarze, jakim była I wojna światowa.
Obecna katedra berlińska została zbudowana w 1905 r., Zniszczona podczas II wojny światowej, pozostawiona w ruinie do 1975 r., A ostatecznie odrestaurowana i ponownie otwarta w 1999 r. Jednak mały, ale znaczący kompleks grobowy, na którym się znajduje, pochodzi z końca XVI wieku, a jego odtworzenie wciąż trwa.
Historyczna krypta obejmuje szeroką gamę stylów artystycznych. Od prostych do bardzo ozdobnych, niektóre z tych ostatecznych miejsc odpoczynku są w lepszej kondycji niż inne. Do najbardziej znanych sarkofagów należą Fryderyk I i Zosia Charlotte, pierwszy król i królowa Prus i dziadkowie Fryderyka Wielkiego. Kopuła katedry została zbombardowana podczas II wojny światowej, a powstałe zawalenie i pożar zniszczyły i zniszczyły część krypty. Dodatkowa opłata za zwiedzanie krypty idzie w kierunku trwającej renowacji i pielęgnacji tej kolekcji.
Lotnisko Tempelhof
Tempelhof jest najstarszym cywilnym lotniskiem w Berlinie. Zbudowany w czasach, gdy podróże lotnicze były jeszcze w powijakach, lotnisko to ma wiele nieruchomości, które nie znajdują się na nowoczesnych lotniskach.
Prace nad przyszłym lotniskiem Tempelhof rozpoczęły się w 1923 r. Od niemieckiego ministerstwa transportu. W tym czasie podróże powietrzne były wciąż nowością, a powszechny pomysł polegał na tym, że będzie to coś w rodzaju podróży kolejowej. Ponieważ terminale kolejowe były najczęściej umieszczane w centrach miast, lokalizacja nowego lotniska w Berlinie została wybrana na obrzeżach szerszego centrum miasta, na przedłużeniu głównej osi północ-południe, Frederickstrasse.
Pierwotny budynek terminalu, zbudowany w 1924 r., Został zastąpiony w epoce nazistowskiej przez obecny budynek zaprojektowany przez prof. Ernsta Sagebiela, a plan piętra zaprojektowano tak, aby przypominał rozpostarte skrzydła orła w motywie z nazistowską ikonografią. Budowa budynku o kształcie orła została przerwana przez II wojnę światową, ale budynek jest nadal jednym z największych na świecie, w tym placu budowy, po Pałacu Parlamentu zbudowanym przez byłego komunistycznego dyktatora Ceaucescou w Bukareszcie, Rumunii, kilku nowszych międzynarodowych lotniskach i Pentagonie w NAS. Na lotnisku Tempelhof znajdują się cztery poziomy tuneli i bunkrów, z których dwa dolne zostały spalone i zalane przez wojska rosyjskie, zanim zostały przekazane do USA.
Inną cechą tego lotniska, nie spotykaną w jego nowoczesnych odpowiednikach, jest gigantyczny dach z baldachimem, wystarczająco duży, aby pomieścić większość samolotów używanych przez lotnisko nawet w dekadach po II wojnie światowej. Samolot może podjechać taksówką do budynku i pod baldachimem. Pasażerowie mogli następnie wsiadać i wysiadać z samolotu chronionego przed żywiołami. Długi na milę dach hangaru miał zostać rozłożony na trybunach, tworząc stadion dla widzów podczas pokazów lotniczych.
Lotnisko Tempelhof bardzo szybko znalazło się w otoczeniu zabudowań miejskich. Jego niezręczna lokacja okazała się szczęśliwa dla mieszkańców Berlina Zachodniego, ponieważ służył jako punkt zwrotny zorganizowanego przez USA transportowca, podczas sowieckiej blokady miasta w 1948 roku. Lotnisko pozostało w użyciu przez całą zimną wojnę.
W kwietniu 2008 r. Odbyło się referendum mające na celu sprawne funkcjonowanie lotniska Temepelhof. Jednak próba ratowania lotniska nie powiodła się. Ostatecznie zanieczyszczenie i zagrożenia związane z dużym lotniskiem w bliskim sąsiedztwie obszarów mieszkalnych spowodowały zamknięcie lotniska Tempelhof. Ostatni lot komercyjny z Tempelhof odbył się 30 października 2008 r.
2010 – Templehof został uznany za ogromny park i przestrzeń publiczną, a także sanktuarium ptaków / zwierząt. Możesz odwiedzić i przejść do Roller Disco lub udać się na bieg, jeśli chcesz uciec od zgiełku miasta.
Wieża radiowa w Berlinie
Wieża radiowa w Berlinie lub „Berliner Funkturm” jest znanym punktem orientacyjnym w Berlinie. Wieża ma 146 metrów wysokości, wieża ma restaurację na wysokości 51,65 metrów i taras widokowy na świeżym powietrzu na 121,49 metrów.
Unikatową cechą wieży radiowej jest to, że jej stopy stoją na dużych izolatorach porcelanowych, izolując je od podłoża. Wieże stojące na izolatorach nie są rzadkością w ośrodkach nadawczych o długich i średnich falach, ale te wieże nie są normalnie otwarte dla turystów, ponieważ mają wysokie napięcie i są niebezpieczne. Wieża berlińska, która została wybudowana w latach 1924-1926 – i zawsze była otwarta dla turystów – prawie miała ten sam problem. Po jego ukończeniu odkryto, że prawie niemożliwe byłoby zabranie turystów na izolowaną wieżę bez narażania ich na niebezpieczeństwo.
Ostatecznie element nadawczy wieży został złomowany na rzecz turystów, a wieża radiowa w Berlinie stała się po prostu przyjemnym miejscem do zjedzenia posiłku i obejrzenia miasta, które jest do dziś.
Muzeum naklejek
Małe muzeum naklejek w Berlinie, otwarte w 2008 roku jako część znanego na całym świecie klapy firmy produkującej naklejki, jest oparte na jednym zbiorowym osobistym zestawie z rzadkimi i niepowtarzalnymi naklejkami ulicznymi z całego świata.
Podczas gdy muzeum jest powiązane z wylęgarnią, większość klejowych dzieł sztuki na wystawie pochodzi z osobistej kolekcji Olivera Baudacha, który rozpoczął konserwację naklejek, z którymi spotkał się w 1983 roku. Muzeum wyświetla około 6000 sztuk z jego około 20 000 sztuk. Wyświetlane w ramkach kakofonii naklejki są typem, który można zobaczyć na latarni ulicznej, na deskorolce lub skrzynce pocztowej w dowolnym dużym mieście. Trzymając się z dala od naklejek dla dzieci w całości, większość z nich została zaprojektowana w bardzo popularnym stylu pop-art, na który obecnie gra wielu artystów ulicznych. Loga deskorolkowe i projekty zespołów dłubują w przestrzeni obok ręcznie ilustrowanych plakietek i etykiet pocztowych. Wszystkie typy nalepek są mile widziane, a darowizny są zachęcane.
Oprócz stałej kolekcji Baudach, sąsiednia przestrzeń zawiera także rotacyjną listę wystaw poświęconą pojedynczemu artyście lub stylowi. Chociaż przestrzeń jest trochę trudna do znalezienia, wydawałoby się po prostu odzwierciedlać dzieła sztuki, które są często ukryte na uboczu, chociaż teraz mają mniejszą szansę na zapomnienie. Ponadto, każdy odwiedzający dostaje bezpłatną naklejkę na przyjęcie!
