Indiana znana jest ze swoich skał. To może brzmieć jak backhanded komplement dla outsidera, ale dla mieszkańców południowej Indiany, jest źródłem wiecznej dumy.
Niektóre z najwspanialszych wapieni w Stanach Zjednoczonych – i być może na całym świecie – można znaleźć na wzgórzach wokół południowych miast Bloomington i Bedford, aw latach ubiegłych stonecutters zamieniło je w naukę i przekształciło w sztukę.
Kamień był tak duży, że rozrastał się wokół niego ogromny przemysł, a setki tysięcy ton mamutowych kamiennych płyt wyryto z ziemi i wysyłano po całym kraju. Szokująca liczba kultowych amerykańskich struktur wykonana jest z wapienia Indiany, w tym z Empire State Building, Washington National Cathedral, Pentagonu i 35 z 50 obecnych stanów stolicy.
Niestety, na początku drugiej połowy XX wieku kamienne mury straciły na wartości, ponieważ preferencje przeniosły się na szklano-metalowe drapacze chmur, które były tańsze w budowie i konserwacji. To rozwiązanie przemysłu wapienniczego spowodowało zubożenie wielu miast na południu Indiany, jak do dnia dzisiejszego. Ich los został sfabularyzowany w filmie Dennisa Quaida z 1979 roku „Breaking Away”. Wiele starych kamieniołomów wapienia jest masywnych, niesamowitych prostokątów wytrawionych z ziemi, ale kilka nadal jest wydobywanych dzisiaj.
Najbardziej znanym z tych kamieniołomów jest kamieniołom Empire, który dostarczył 18 630 ton kamienia potrzebnego do budowy Empire State Building. Kamieniołom jest tak długi i głęboki, że można sobie wyobrazić, że leży w nim cały Empire State Building, uzupełniając 207 000 stóp sześciennych pustej przestrzeni, która teraz jest pusta.
Najbardziej uderzające są zdjęcia większości kamieniołomów wapienia w Indianie, a zwłaszcza kamieniołomu empire. Proste ściany i proste zrzuty precyzyjnie usuniętego kamienia tworzą nienaturalnie głębokie kałuże wody, podczas gdy deszcz i woda gruntowa gromadzą się w sztucznym basenie. Głębia tych basenów i minerałów z wapiennego fundamentu nadaje wodzie oszałamiający odcień seledynu, przyciągając turystów i zachęcających pływaków i nurków „klifowych” do kąpania się w czasami niebezpiecznych wodach. Wielu mieszkańców zostało rannych, nurkując ze ścian kamieniołomu do wody poniżej, ponieważ głębokość często zmienia się i jest trudna do osądzenia.
