La Casa Azul
Z zewnątrz La Casa Azul jest prostą strukturą w dzielnicy Coyoacan, która prawdopodobnie zostałaby pominięta, gdyby nie jej uderzający odcień niebieskiego. Ale poza betonem w kolorze nieba znajduje się świat, który kiedyś doprowadził dwóch najsłynniejszych artystów Meksyku do kontaktu z marksistowskim rewolucjonistą Leonem Trockim.
Zanim Trocki przedostał się do Meksyku, La Casa Azul był już siedliskiem intelektualnej aktywności i był domem dzieciństwa Fridy Kahlo. To było w La Casa Azul – przykuty do łóżka po wypadku autobusowym, który sprawił jej ból przez resztę życia – nauczyła się malować,.
Po tym, jak zaczęło się malować, La Casa Azul zaczęła nabierać kształtu. Po ślubie z Diego Rivera, Kahlo i jej mąż zaprzyjaźnili się z Trockim, który rozpoczął życie na wygnaniu w Meksyku. Podczas pobytu w Meksyku Trocki spędził dwa lata z żoną w La Casa Azul, a nawet podobno miał romans z Kahlo, gdy jej związek z Rivera był na skałach.
Kahlo zmarła również w domu, aw 1958 roku jej mąż przekazał ją, aby przekształcić ją w muzeum poświęcone jej życiu i dziełom. Muzeum oferuje gościom intymny wygląd w murach, z których niektóre zostały zmodyfikowane przez Riverę, która je zgromadziła ze skałami wulkanicznymi i ceramiką.
Wraz z ich artystycznymi dodatkami do domu i piramidą na dziedzińcu przedkolumbijskim, muzeum prezentuje również historię męża i żony oraz prezentuje słynny napis pozostawiony przez burzliwą parę. Brzmi po prostu „Frida i Diego mieszkali w tym domu – 1929-1954”
Know Before You Go
Możesz złapać samochód do tej lokalizacji lub nawet metrem i pieszo do miejsca docelowego z centralnej dzielnicy. Przemierzając różne pokoje i ogrody, zwracaj uwagę na małe detale, takie jak zdania wypełniające patio lub dokument „Między bólem i przyjemnością”, który jest wyświetlany w pętli w jednym z sąsiednich pokoi.
Cafebreria El Pendulo
Ta niesamowita dwupiętrowa księgarnia z książkami oferuje zdrową porcję słodyczy w postaci drewnianych podłóg, balkonów z zakrzywionymi zielonymi poręczami i żywych roślin, które wydają się wystawać z półek. Sklep pobudzi twoją wyobraźnię, a przynajmniej da ci coś na co popatrzysz podczas mieszania kawy.
Know Before You Go
Jadalnia staje się mniej formalna nad każdym stołem na parterze, sofami i lekturą dla kawiarni na pierwszym piętrze oraz barem na drugim piętrze. Księgarnia znajduje się w sercu Zona Rosa. Adres: Calle Hamburgo 126 Col. Juárez 06600 México, D.F.
Museo Subacuático de Arte
Museo Subacuatico de Arte de Cancun (Muzeum Sztuki Podwodnej w Cancun) to wielki projekt artysty Jasona deCaires Taylora, nadzorowany przez reżysera Jaime Gonzales Cano z pobliskiego Parku Narodowego.
Projekt znajduje się na wybrzeżu Meksyku i składa się z ponad 400 naturalnej wielkości rzeźb, które utworzą masywną sztuczną rafę koralową na czystych, płytkich wodach, do których łatwo mogą dotrzeć nurkowie, snakerzy i osoby pływające w szkle – łodzie z dnem. Cały projekt ma na celu promowanie życia morskiego i zwiększenie bioróżnorodności w wodach.
Służąc jako atrakcja turystyczna, rzeźby pomogą również podnieść świadomość odwiedzających Cancun na temat istniejących siedlisk rafowych i ich sytuacji. Projekt został zaprojektowany tak, aby przypominał ludzi, aby pokazać swój wpływ na środowisko. Narodowy Park Morski w Cancun przyciąga obecnie ponad 750 000 gości każdego roku.
Pierwsze trzy rzeźby z projektu zostały zainstalowane w listopadzie 2009 roku i okazały się wielkim sukcesem. Zostały one umieszczone ostrożnie w części wód, które były wielokrotnie nawiedzane przez huragany i burze tropikalne, pozostawiając ekosystem wymagający regeneracji i przebudowy. Pozostałe rzeźby zostaną zainstalowane przed końcem 2010 roku.
Idąc dalej, dewizą muzealną będzie El Arte de Conservacion (The Art of Conservation), która położy szczególny nacisk na demonstrację interakcji między naukami o środowisku, ludzkością i sztuką.
El Tepozteco
Wysoko w górach Morelos, dwugodzinnej podróży autobusem z Mexico City, leży starożytna piramida na końcu spektakularnej wycieczki przez meksykański las chmurowy.
Poświęcony Tepoztecatl, azteckiemu bogu Pulque, sanktuarium przyciągało pielgrzymów z tak odległych miejsc jak Gwatemala. Dziś piramida wychodzi na urocze górskie miasteczko Tepoztlan, znane w całym Meksyku z rzekomego mistycyzmu, dalekiej społeczności europejskich i amerykańskich emigrantów oraz produkcji Mezcala. Piramida ma dwa pomieszczenia wewnątrz, jeden otwiera się na monumentalne schody, a drugi mniejszą komorę we wnętrzu.
Wycieczka z miasta do stanowiska archeologicznego wypełniona jest spektakularnymi wodospadami, gęstym lasem deszczowym, formacjami skalnymi, które sprawią, że doktor Seuss będzie zazdrosny i zabawny. Ścieżka prowadząca do świątyni na szczycie góry toczy się po pięknych starożytnych schodach, po czym przechodzi w szlak szorstkich głazów. Ostatni odcinek przed dotarciem do piramidy przecina wąski, skalisty kanion, który otacza budynek. Wspaniała wędrówka po lasach tropikalnych ułatwia zrozumienie, dlaczego oddani podróżują z innych krajów tylko po to, aby czcić El Tepozteco.
Jeśli odwiedzicie Tepoztlan w piątkowy poranek, koniecznie odwiedźcie „Organic Farmers Market”, gdzie lokalna społeczność emigrantów zbiera się, by wymienić towary i dobre czasy.
Know Before You Go
Podążaj Calle Del Tepozteco w kierunku poszarpanych górskich szczytów do szlaku, którego nie można przegapić.
Wielka Piramida Choluli
Dzięki zaroślom i trawom, które porosły jego ściany, największa ludzka piramida na świecie została pomylona ze wzgórzem. Nawet dziś zrozumiałe jest, jak to się stało, dzięki starej hiszpańskiej kaplicy wzniesionej na jej szczycie.
Pierwotnie zbudowana ponad 2000 lat temu, Wielka Piramida Tepanapa (często określana jako Wielka Piramida Choluli) szczyci się większą objętością niż jakakolwiek inna starożytna, stworzona przez człowieka struktura, w tym egipskie piramidy
Podczas wielu prekolumbijskich zmian władzy w Meksyku piramida sama nie skorzystała na rzecz innych struktur, takich jak jeden z wielu ołtarzy ofiarnych na terenie o powierzchni dziesięciu akrów. Nie jest jasne, czy poprzez nieużywanie piramida została zarośnięta krzakami, czy też, gdy Aztekowie złapali wiatr zbliżającego się przybycia Hiszpanów, Cholulanie dosłownie pochowali piramidę w ostatnim rowie, wspólnym wysiłku, aby zachować masywną świątynię, ważna część ich kultury.
Tak czy inaczej, kiedy Hiszpanie przybyli do Choluli w 1519 roku, Cortes i jego ludzie byli tak zajęci zdziesiątkowaniem tubylców i ich bardziej widocznych świętych miejsc, że nie udało im się rozpoznać piramidy jako takiej, zamiast tego uważali ją za idealne miejsce skoczni dla jeden z ich niezliczonych nowych kościołów! W ciągu roku wybudowano La Iglesia de los Remedios, gdzie do dziś pozostaje.
Kiedy brud zaczął opadać, piramida ujawniła się archeologom, którzy odkopali piramidalne schody, platformy, ołtarze i ponad pięć mil tuneli wijących się w wnętrzu budynku.
Strona i jej sieć tuneli są otwarte dla zwiedzających dla zwiedzania z przewodnikiem i niekierowanych, chociaż zaleca się ograniczać eksplorację tuneli do godzin dziennych.
