Santuario Nacional del Angel de la Santa Muerte
Sanktuarium Świętego Muerta jest jednym z najważniejszych punktów orientacyjnych dla tych, którzy czczą „The Bony Lady”. Trzy razy w tygodniu wierzący gromadzą się w skromnym kościele Bravo Street, aby wziąć udział w ceremoniach odstąpionych od katolickiej Mszy św. .
La Santa Muerte jest prawdopodobnie najpopularniejszym idolem w Meksyku po Świętej Marii z Guadalupe, uwaga potępiona przez Watykan, który postrzega szacunek świętego szkieletu jako bluźnierczy. Podejrzewając, że czasami jest związany z handlem narkotykami i przestępczością, Santa Muerte jest idolem nędzarzy, którzy stracili nadzieję i zostali wygnani przez Kościół katolicki.
Sam kościół zawiera dużą figurę La Santa Muerte obok głównego ołtarza. W 2007 roku David Romo, biskup kaplicy, zastąpił go na prawdziwym ołtarzu ubranym manekinem, Angel de La Santa Muerte, aby uniknąć zbyt makabrycznego powiązania z czynami przestępczymi.
Muzeum Soumaya
Osiemdziesiąt sześć tysięcy dzieł sztuki głównie z Ameryki Środkowej i Europy, Soumaya Museum zostało przekazane i zbudowane w całości przez jednego z najbogatszych ludzi na świecie, Carlosa Slim Helú.
Górując nad placem w północnym Meksyku, Muzeum Soumaya zajmuje powierzchnię 170 000 stóp kwadratowych i elegancko przechodzi sześć pięter w panoramę. Otwarty w 2011 roku błyszczący, zwiewny budynek kosztował 70 milionów dolarów, ale zaowocował eleganckim kompleksem galerii dostępnych poprzez wąskie wejście z przodu budynku.
Chociaż muzeum było darowizną od Carlosa Slima, każda jego część była wewnętrzną pracą. Zięć zięć, Fernando Romero, zaprojektował masywną konstrukcję, a zewnętrzna powierzchnia pokryta jest 16 000 sześciokątnych płytek aluminiowych z fabryki aluminium, której właścicielem jest Carlos Slim. Cała struktura współcześnie wzbogaca kulturalny krajobraz Meksyku, wypełniając kieszenie dobroczyńcy muzeum.
Podczas gdy nowoczesna architektura Muzeum Soumaya pochwaliła swoją pomysłowością i partnerstwem z Frankiem Gehryhem, wielu również wyśmiewało budynek jako zboczony. Jeden z krytyków posunął się nawet do ataku na Carlosa Slima, mówiąc, że pieniądze mogą kupić wszystko oprócz smaku. Szacuje się, że 65 miliardów dolarów to miłe zobaczyć, jak Carlos Slim oddaje trochę swojego kraju. Muzeum to z pewnością lepszy sposób na wydawanie swoich miliardów niż pisanie nazwiska w piasku prywatnej wyspy.
Know Before You Go
Wstęp jest zawsze bezpłatny. Otwarte codziennie od 10:30 do 6:30 we wszystkie dni z wyjątkiem wtorku, kiedy muzeum jest zamknięte. Uwaga: w tej lokalizacji mieszczą się wyłącznie galerie Plaza Carso. Jest jeszcze jeden cały budynek sztuki, który jest towarzyszem Soumaya w Południowym Meksyku w Plaza Loreto.
Jaskinia Jaskółek – Sótano de las Golondrinas
Znany jako jaskinia szybowa, jest pionowym szybem, zasadniczo otworem otwierającym się od 160 do 205 stóp w dnie lasu, który opada prosto w dół 1220 stóp – 1 904 od wyższej krawędzi – przed dotarciem do podłogi jaskini. Jest wystarczająco głęboka, aby zmieścić Statuę Wolności stojącą na własnych ramionach, wieży Eiffla lub budynku Chryslera.
Nazywany piwnicą jaskółek w języku hiszpańskim i jaskinią jaskółek w języku angielskim, jest to największy znany szyb na świecie i drugi najgłębszy dół w Meksyku. Nazwa jaskini wywodzi się od zielonych papug i białych jerzyków żyjących wzdłuż jej murów. Każdego dnia ptaki latają w koncentrycznych kręgach w górę do jaskini, zanim stada wypłyną z dziury do dżungli.
Jaskinia ostatnio stała się domem dla wielu nowych gatunków powietrznych, a mianowicie pionowych grotołazów i skoczków bazowych. Popularny cel wśród entuzjastów sportów ekstremalnych, jest wystarczająco wysoki dla zawodników BASE (BASE oznacza Budynki, Anteny, Spansy i Ziemię, wszystkie rzeczy, z których lubią uciekać), aby zeskoczyć z krawędzi i swobodnie spaść kilka sekund przed rozmieszczeniem spadochronów. Gdy dojście do dna zajmuje około dziesięciu sekund, powrót do góry jest wolniejszy, trwa od 40 minut do 2 godzin.
Chociaż jaskinia od dawna znana jest miejscowym ludom Huasteców, została po raz pierwszy zbadana przez obcych w 1966 roku przez T. R. Evansa, Charlesa Borlanda i Randy’ego Sternsa. Jaskinia jest tak głęboka, że podczas zjazdu, który może trwać godzinę, tarcie może spowodować nagrzanie liny i sprzętu do niebezpiecznego poziomu, więc butelki z rozpylaczem służą do chłodzenia sprzętu podczas schodzenia.
Nautilus House
Młoda rodzina zmęczona ich tradycyjnym domem pragnęła zamieszkać w czymś bardziej zintegrowanym z naturą. Ich życzenia udzielił Javier Senosiain z Senosiain Arquitectos, słynnego meksykańskiego architekta, którego twórczość uważana jest za pionierską i kontrowersyjną w dziedzinie bioarchitektury. Zamiast nudnego, starego, praktycznego, kwadratowego mieszkania, teraz żyją wewnątrz gigantycznej psychedelicznej muszli mięczaków.
Według Senosiain, Dom Nautilus jest odporny na trzęsienia ziemi i nie wymaga konserwacji. Chociaż nie jest to najlepsze wykorzystanie przestrzeni i zdecydowanie mało czasu na przechowywanie, trudno nie być zazdrosnym o rodzinę, która wraca do krainy czarów prosto z powieści Lewisa Carrolla. Wykorzystując technikę zwaną konstrukcją ferrocement, rama drutu kurczliwego wzmocnionego stalą jest pokryta betonem, pozwalającym uzyskać zaokrąglone, naturalne krzywe, wnętrze jest pełne spirali, okręgów i organicznych kształtów pomieszczeń, które naśladują wklęsłe komory, jakich można się spodziewać wewnątrz gigantyczne mięczaki. Setki małych witrażowych okien w kolorach tęczy przypomina zarówno przestrzeń sufitu, jak i ścian, bujną, słoneczną trawę otaczającą kwietne kanapy. Dom Nautilus House to paradna swoboda artystyczna i dbałość o detale, stanowiący zadziwiającą demonstrację stworzenia ludzkich siedzib, wykorzystujących naturę i być może substancję zmieniającą umysł.
