Guachimontony
Los Guachimontones to największe odkryte miejsce z kultury, która kiedyś rozkwitała w regionie Tequila Valley między 300 BC-900 AD / CE.
Zrekonstruowana strona i towarzyszące jej Centrum Interpretacyjne zostały stworzone, aby pomóc ludziom poznać utraconą kulturę.
Kultura Teuchitlana znana jest z wyraźnych okrągłych, stopniowych piramidowych struktur (opisanych jako podobny do tortu lub ula) składających się z okrągłych centralnych ołtarzy (stylu zwanego „Guachimontón”) otoczonych okrągłym patio i okrągły bankiet, na którym znajdują się od czterech do szesnastu prostokątnych lub kwadratowych platform. Związek między kulturą Teuchitlan a większą, starszą kulturą Shaft-Tomb (500BC-400CE) jest rażący. Grobowce szybów znajdują się bezpośrednio pod platformami w strukturach guachimontonów. Jednak to, czy grobowce szybów przyszły pierwsze na konstrukcjach, czy nie, nadal jest przedmiotem dochodzenia.
Wykopaliska w innych miejscach Teuchitlanu pokazały podobne konstrukcje, a otwór postowy znajdowałby się w centralnym ołtarzu (lub czasami w przestrzeni centralnej, jeśli brakuje ołtarza) podczas rytuałów. Ceramiczne dioramy z pełnymi guachimontonami, unikalne dla regionu Mezoamerykańskiego, z wykopalisk szybów i grobów guaszimontonów, ceremonie słupów wystawowych, które członkowie społeczności Teuchitlan wykonywali w całej swojej kulturze. Często pokazują, gdzie przywódca wspiąłby się na tyczkę jako akt oddania dla ich boga. Jednak uczty, instrumenty muzyczne, a nawet pochówki są również przedstawione w tych dioramach.
Amerykański archeolog Dr. Phil Weigand i jego żona Celia Weigand odkryli w 1969 r. Miejsce Los Guachimontones. Dr Weignad, dzięki przejazdowi i regularnym badaniom archeologicznym, zanotował ponad 200 guachimontonów w całym zachodnim Meksyku, z których większość znajduje się w obszarze doliny Tequila w góralskim Jalisco .
Podczas gdy związek między kulturą Teuchitlan a większym mezoamerykańskim panteonem jest niejasny, istnieją dowody na cześć niektórych starych bogów. Te możliwe połączenia są badane głównie przez Colegio de Michoacan i prowadzą laboratoria Los Guachimontones.
Know Before You Go
Z lotniska Guadalajara jest ok. godzinę jazdy taksówką (przejazd kosztuje około 40 USD / 400 peso). Podróż autobusem jest znacznie dłuższa i jeśli nie znasz drogi w dolinie Tequili, nie jest to zalecane, ponieważ nawet mieszkańcy Guadalajary mogą zostać straceni. Autobusy i taksówki zazwyczaj wysadzą Cię przy wejściu do miasta Teuchitlan. Są znaki wskazujące na kierunek strony i centrum interpretacji, które znajduje się na północny wschód od miasta. Trasa jest długa i ma bardzo strome nachylenia, jeśli idziesz. Jeśli wziąłeś taksówkę, możesz przekonać kierowcę, że zabierze Cię aż do Centrum Interpretacji. Jeśli będziesz kontynuował podróż z Centrum Interpretacji, jest to kolejna stroma, pochyła wycieczka do prawdziwego stanowiska archeologicznego. Proszę zabrać ze sobą wodę i odpowiednie ubrania blokujące słońce, nie ma zbyt wiele cienia na spacerze. Można również zobaczyć dodatkowe miejsce o nazwie Loma Alta, ale wymaga to bardzo długiej wędrówki lub dobrej, solidnej ciężarówki. Jeśli są Państwo zainteresowani obejrzeniem go, proszę zapytać jednego z przewodników Interpretive Center.
Museo del Juguete Antiguo México
Otwarte w 2006 roku i prezentujące ponad 20 000 zabawek z początku XX wieku, meksykańskie Museo del Juguete Antiguo México (Old Toy Museum of Mexico) daje ciekawym gościom alternatywną historię kultury tego kraju, opowiedzianą wyłącznie za pomocą zabawek.
Na rozłożonych na czterech piętrach bogatej kolekcji zabawek architekt Roberto Shimizu Kinoshita (który zaczął kolekcjonować w wieku 10 lat) wypełnia rozrywający budynek w Colonia Doctores w Meksyku. Kolekcja trwa od 19 wieku do 1980 roku, ze szczególnym naciskiem na zabawki popularne w Meksyku, ale jest tutaj mnóstwo nie-meksykańskich fanów zabawek.
Każdy, kto szuka typowego muzeum z zamówionymi skrzynkami i rzędami oznaczonych przedmiotów może być wstrząśnięty kolekcją Kinoshita. Jego jest bardziej wybuchowym świętem zabawek i dzieciństwa niż naukowym ćwiczeniem w historii bibelotów. Każdy cal przestrzeni jest pełen zabawek, często w fantazyjnych gablotach zbudowanych przez samego założyciela lub lokalnego rzemieślnika. Wiele przypadków wykonano z przedmiotów odzyskanych, takich jak duże przemysłowe oprawy oświetleniowe. Od czasu do czasu pojawia się motyw w różnych zakątkach, ale w przeważającej części jest to po prostu piętro za podłogą rozkosznego chaosu. Jedną z najważniejszych jest gigantyczna, dwupiętrowa głowa (wątpliwej rasowej stosowności) z dwoma marakasami, uratowanymi z nieistniejącego nocnego klubu, który wypełnia wewnętrzne atrium.
Na pierwszym piętrze znajduje się sklep z pamiątkami, który jest nieco bardziej zorganizowany niż muzeum. Sprzedają zabytkowe zabawki, aby wspomóc muzeum, dając jednocześnie odwiedzającym możliwość stworzenia własnej kolekcji.
Niedawnym dodatkiem do muzeum jest stworzenie sztuki ulicznej „speakeasy” na dachu. Nazywa się to speakeasy ze względu na fakt, że nie jest otwarty, chyba że w recepcji jest specjalna prośba o dostęp. To nie tylko daje odwiedzającym możliwość obejrzenia niektórych obrazów przez mieszankę bardzo utalentowanych artystów meksykańskich i międzynarodowych, ale obejmuje także dodatkowy widok na dach okolicy.
Know Before You Go
Trochę na uboczu, ale nie trudno go znaleźć. Poszukaj budynku z ogromnym muralem na boku. Na pierwszym piętrze znajduje się powiązany sklep z zabawkami, z oddzielnymi drzwiami na piętrze muzeum.
Kaplica Różańca
Zbudowany w XVII wieku, ta złota świątynia zadziwiła odwiedzających tak bardzo, że od najmłodszych lat nazywana była „ósmym cudem świata”.
Znaleziony w kościele Santo Domingo w mieście Puebla, niedaleko miasta Meksyk, kaplica Różańca mogłaby być prawdopodobnie najlepszym przykładem nowego hiszpańskiego stylu barokowego. Jego celem było uhonorowanie Najświętszej Maryi Panny oraz nauczanie miejscowych praktyk różańca, z których dominikanie (zakon odpowiedzialny za świątynię) byli żarliwymi promotorami.
Zbudowany w latach 1650-1690 Kaplica Różańcowa posiada zadziwiającą pracę artystyczną, łączącą tradycyjne symbole katolickie z tymi w regionie pod wybitnymi złotymi liśćmi, które sprawiają, że miejsce to lśni eterycznym światłem z okien tuż pod kopułą.
Na ścianach kaplicy znajduje się sześć obrazów przedstawiających biblijną historię Jezusa od jego narodzin do debaty z lekarzami w świątyni, z których wszystkie przedstawiają Dziewicę Maryję i nazywane są Gozos de la Virgen, również pod obrazami jest następstwo niebieskich i białych płytek ceramicznych zwanych Talaveras de Puebla, które faktycznie tworzą gigantyczny różaniec, a każdy koralik jest reprezentowany jako głowa anioła. Tuż pod kopułą znajduje się ołtarz i baldachim (zwany także Ciprés w meksykańskim hiszpańskim), ten ostatni wykonany z marmuru, ale pokryty złotem, z przedstawieniem Matki Bożej Różańcowej na pierwszym poziomie, posąg świętego Dominika w drugiej i postać Archanioła Gabriela na szczycie.
Kaplica Różańca wyróżnia się nie tylko tym, że znajduje się w miejscu, w którym było niewiele złota, ale także dlatego, że jego 23-karatowy złoty liść pozostał przywiązany do dekoracje od ponad 300 lat, częściowo ze względu na skład zastosowanego kleju, który według niektórych lokalnych przewodników składa się z aloesu, miodu, krwi byka i białek jaj (chociaż renowacja wykonana w latach siedemdziesiątych mogła również pomóc). Będąc w Puebla, nie wahaj się odwiedzić tego wspaniałego dzieła architektury religijnej, aby docenić wszystkie jego szczegóły i dzieła.
