W Polsce znajduje się jedna z największych w Europie kolekcja zabytkowego taboru wąskotorowego, obejmująca najwcześniejsze pojazdy konne, przez parę nadal funkcjonujących lokomotyw spalinowych, ciągnących wagony pasażerskie wzdłuż tych oryginalnych wąskich torów do Kampinoskiego Parku Narodowego.
Sochaczew był regularnie niszczony przez pożary i wojny, ale nigdy tak gwałtownie, jak podczas półrocza w czasie I wojny światowej, kiedy wojska rosyjskie i niemieckie zburzyły ten teren. Gdy wojna się skończyła, a Polska odzyskała niepodległość, miejscowy parlament uznał za stosowne zbudować kolej wąskotorową łączącą Sochaczew z pobliską Puszczą Kampinoską w celu wydobycia ogromnych ilości drewna, które byłoby konieczne do odbudowy miasta.
Odległość między ułożonymi szynami wahała się od 600 mm do 750, 785, 900 i 1000 mm. Porzuciwszy standardową skrajnię kolejową, poruszające się po nich samochody były najpierw zdolne do poruszania za pomocą środków ludzkich; konie ciągnęły pierwsze samochody, tylko po to, by później ulepszyć je do pary, a wreszcie do silników napędzanych silnikiem wysokoprężnym, tak jak wymagała tego społeczność. Z powodu tego wąskiego rozstawu pociągi nigdy nie były w stanie osiągnąć prędkości, które sprawiłyby, że byłyby one konkurencyjne w całej szerzej pojętej gospodarce europejskiej, ponieważ osiągały prędkość około 19 mil na godzinę. Wręcz przeciwnie, polska kolej wąskotorowa nadal zaspokajała potrzeby mieszkańców poprzez transport drewna, piasku, zboża, węgla i pasażerów.
Do czasu, gdy lata 70. i 80. zaczęły się toczyć, kilka kolizji i wykolejeń w połączeniu ze spadkiem liczby pasażerów pasażerskich zapoczątkowało plan zamknięcia kolei. Zdecydowano, że pociąg z Wyszogrodu o 15:35, odjeżdżający z Sochaczewa 30 listopada 1984 roku, będzie bezpłatny dla wszystkich, a także ostatnia oficjalna, regularna trasa pasażerska dla kolei, która dosłownie odbudowała i ponownie połączyła naród.
Zamiast zezłomować zestaw wagonów, Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie zdecydowało się zachować i wyświetlić oryginalny zestaw pojazdów, które kiedyś przetaczały się po wyjątkowo wąskich szynach Polski. Wiele wagonów prezentowanych w muzeum jest jednymi z ostatnich w swoim rodzaju w całej Europie. Muzeum prezentuje lokomotywy spalinowe wąskotorowe, dwie lokomotywy elektryczne, wagony pasażerskie z przełomu XIX i XX wieku, drezyny, wagony pasażerskie wąskotorowe z 1930 roku przekształcone przez armię w tzw. „Powóz limuzyny”, oraz o wiele więcej unikalnych wagonów.
Ponieważ ogromna większość torów została rozerwana w wyniku tego zamknięcia, pozostaje otwarte dla turystów: dwa działające w muzeum wagony z silnikami diesla MBd1 i lokomotywy spalinowe Lxd2, połączone z dziewięcioma obsługiwanymi wagonami pasażerskimi 1Aw. Od kwietnia do października każdego roku są one włączane i wyłączane, przewożąc pasażerów wzdłuż szyn wąskotorowych z muzeum do Kampinoskiego Parku Narodowego, gdzie wciąż można spotkać ogniska i radość na pustyni, tak jak w dawnych czasach.
