Sztuka wyrobu piernika ma swoje korzenie w społeczeństwach germańskich mórz bałtyckich, co czyni go jednym z najstarszych tradycyjnych wypieków w Europie.
W XIII wieku, gdy szlaki handlowe rozprzestrzeniły się w Europie do Azji i na Bliski Wschód, a dostęp do przypraw z Dalekiego Wschodu stał się łatwiejszy, produkcja piernika i jakość znacznie wzrosły. Nowe smaki i procesy pieczenia zostały włączone do odwiecznych technik pieczenia, a wiedza o tych smakołykach zaczęła się rozprzestrzeniać.
Skomercjalizowana produkcja piernika zaczęła się zakorzeniać mniej więcej w tym samym czasie w Toruniu, co doprowadziło do powszechnego zapotrzebowania na pyszne herbatniki. W celu ochrony receptur i zapewnienia jakości powstawały gildie piekarskie scentralizowane w tym regionie, wspierające branżę.
Przez wieki duże firmy zaczęły dominować w toruńskim handlu pierniczkami. Największy zakład produkcyjny należał do Gustava Traugotta Weese’a na początku XX wieku. Dziś jego dom został zamieniony w interaktywne muzeum pierników, gdzie zwiedzający mogą poznać historię handlu, tradycyjne techniki wyrobu pierników na przestrzeni lat, a nawet robić, piec i ozdabiać własne pierniki do domu.
Muzeum jest otwarte w różnych godzinach i dniach, w zależności od pory roku. Ceny wejściowe są różne i zależą od wystaw i warsztatów. Warsztaty z piernika muszą być kupione z wyprzedzeniem, choć jest ich kilka dziennie.
