Makabryczny zbiór Jacquesa Sirgenta, eksperta od nieumarłych i ich wszystkich pułapek.
Na końcu żwirowych ścieżek pośrodku Les Lilas czarne i szkarłatne wejście otwiera się na drzwi prowadzące do strasznego ogrodu naśladującego cmentarz. Plastikowe nietoperze i szczątki ludzkie przywiązane do drzew pozostają dla zwiedzających jak zły omen. Ostrzegam: właśnie wszedłeś do Muzeum Wampirów.
Ta wyjątkowa historia muzeum rozpoczęła się wiele lat temu. Jacques Sirgent, ekscentryczny, ale wysoce doświadczony badacz i specjalista od makabry, otworzył „Muzeum wampirów i legendarnych stworzeń” jako wizualną manifestację swoich poświęconych badań nad wampiryzmem, ezoteryzmem i zachodnim folkorem.
Życiorys zbierania, tłumaczenia rzadkich tekstów i gromadzenia synkretycznych informacji na temat demonologii i dogmatów, które je generowały sprawił, że Sirgent był fascynującym gawędziarzem, który cierpliwie ekstrapoluje dla swoich gości opowieści o tajemniczych reliktach, które zawiera jego szafka z ciekawościami.
Siedząc wygodnie na karmazynowej aksamitnej kanapie, będziesz zachwycony tajemniczą historią Paryża i cmentarzy, w których niegdyś praktykowano wampiryczne rytuały, średniowieczną chrześcijańską hierarchią i krucjatą przeciwko grzechowi i „czarami kanibali” lub wiecznymi przesądami o Nieumarłych.
Muzeum jest również czystym przysmakiem dla oczu, wypełnionym zestawem do zabijania wampirów, kolekcjonerami Hammer Film, zabawkami Draculi i starymi książkami, które mogą się zamienić w kurz, jeśli ich dotkniesz. Wesołe bałagany sztuki, literatury i popularnych mitów przypominają o sobie, podczas gdy Carmilla, Vlad Tepes i wielu innych były niegdyś katalizatorami archaicznych lęków, nadal są dziś transgresywnymi postaciami.
Muzeum położone jest pomiędzy dwoma ulicami po żwirowej ścieżce. Od sierpnia 2017 r. wejście było zamknięte, a znaki zaniedbane, z zarośniętymi okolicznymi budynkami.
