Anioły Napoleona
Pozłacana kopuła, która unosi się nad sarkofagem Napoleona Bonaparte w Les Invalides w Paryżu, jest piękna, uważana za jeden z triumfów francuskiej architektury barokowej. Ale to 12 rzeźb z kamienia rzeźbionych aniołów otaczających jego grób zapiera dech w piersiach.
Skrzydlate posągi są zamontowane na filarach krypty. Ubrane w prążkowane ubranie, wydają się mieć zszokowany, niewiarygodny wyraz twarzy. Wielu sugeruje, że anioły służą jako opiekunowie dla grobu Napoleona, podczas gdy inni wierzą, że pomogli prowadzić go do niebios.
Naturalne postacie z białego marmuru zostały zaprojektowane tak, by symbolizować osiągnięcia militarne generała. „Zwycięstwa” to ostatnie dzieło francuskiego rzeźbiarza Jeana Jacquesa Pradiera, który słynie z dzieł neoklasycystycznych znalezionych w Triomphe Arc de Triumph i Luwrze. (Pradier został pochowany na słynnym paryskim cmentarzu Père Lachaise).
Podczas gdy anioły Napoleona są szczególną ucztą dla oczu, cały budynek jest piękny. Kompleks Les Invalides został zbudowany przez Króla Słońce Ludwika XIV jako dom i szpital dla weteranów. Dziś obejmuje francuskie muzeum wojskowe Musée de l’Armée i Dôme des Invalides, dawną kaplicę inspirowaną świętym Piotrem w Rzymie. Wielu francuskich bohaterów wojennych jest tu pochowanych, podobnie jak członkowie rodziny Napoleona, w tym jego syn, król Rzymu.
Choć Napoleon Bonaparte zmarł na wygnaniu w Longwood, Święta Helena w 1821 roku, jego ciało nie zostało pochowane w Les Invalides do 1861 roku. Jego szczątki zostały sprowadzone do Paryża w 1840 roku, a ostatecznie pochowano je 20 lat później po przeprojektowanym przeprojektowaniu byłego kościoła. ukończony, by zbudować tę ekstrawagancko-świątynię dla cesarza.
Le Musée du Fumeur
Nie, nie możesz zapalić w tym paryskim muzeum poświęconym paleniu tytoniu, chociaż dla zwiedzających dostępny jest salon vaping.
Pomimo zmieniającej się postawy wobec tytoniu i innych roślin, od 2001 roku ten sklep o powierzchni 650 stóp w pobliżu cmentarza Père Lachaise został poświęcony rekreacyjnej działalności wielu największych umysłów i przywódców Francji. Stuletnie tabakiery i starożytne paczki papierosów tworzą stałą kolekcję, a także delikatne gliniane rury z XVII wieku.
Efemeryda w postaci pocztówek i kreskówkowych pasków przedstawia kulturę palenia w poprzednim wieku. Witryna ze stojakiem do suszenia pokazuje liście tytoniu – ciemne z Dominikany, lżejsze z Wirginii.
Mimo że Paryż ma ulicę nazwaną Jean Nicot – 16-wiecznego dyplomatę i nikotynowego imiennika, który przywiózł tytoń do Francji i dostał dwór królewski uzależniony od tabaki – i rozległe powiązania kinowe z wymyślnym paleniem papierosów, palenie w domu było nielegalne prawie od samego dekada.
Pomimo zakazu, założyciele Michka Seeliger-Chatelain i Tigrane Hadengue nadal poświęcają się swojej sprawie rozpowszechniania historii palenia i informacji. W 2008 r. Seeliger-Chatelain powiedział New York Timesowi: „Wszyscy nasi wspaniali pisarze byli chyba palaczami”.
Fontanna Strawińskiego
Ta niezwykła fontanna ma wywołać emocjonalną, a czasem i dziwną muzykę Igora Strawińskiego. Oprócz oczekiwanego klucza wiolinowego, melonik z klaunem, para czerwonych warg i syrenka z wodą tryskającą z jej piersi to niektóre z fontann inspirowanych najbardziej wpływową muzyką klasyczną XX wieku.
To dzieło rzeźbiarza Jeana Tinguely i malarza Niki de Saint Phalle. Prace Tinguely są zazwyczaj w stylu dadaistycznym – skomplikowane, przypominające maszynę konstrukcje pomalowane błyszczącą industrialną czernią. Z drugiej strony dzieła Świętego Phalle są prymitywne i jasne. Połączenie tych dwóch stylów sprawia, że fontanna wydaje się kapryśna i nieuporządkowana.
Według Tinguely’ego „cyrkowy” chaos fontanny ma wywoływać spotkania Strawińskiego z jazzem. Dodatkowo, artyści poprosili, aby woda została pozostawiona bez leczenia i aby mech mógł rosnąć na fontannie, aby natura mogła się przyczynić do pracy.
Nie było jednak bez kontrowersji. Kiedy został odsłonięty w 1983 roku, niektórzy stwierdzili, że podstawowe kolory i abstrakcyjne kształty są krzykliwe i sprzeczne z wyrafinowaniem muzyki klasycznej. Fontanna pozostaje jedną z najczęściej fotografowanych atrakcji w okolicy.
Artyści nie chcieli, by fontanna przytłoczyła już przyciągające wzrok Centrum Pompidou. Fontanna jest nisko nad ziemią i dostępna, z silnikami o niskiej mocy w wodociągach, aby odwiedzający mogli brodzić w wodzie w upalne dni.
Fontanna Place de la Reunion
Paryż od dawna kojarzy się ze sztuką awangardową, nawet jeśli większość architektury miasta jest mocno zakorzeniona w przeszłości. Ale przy odrobinie niekonwencjonalnego myślenia i chęci połączenia tych dwóch rzeczy dzieją się interesujące rzeczy.
Plac w La Reunion w 20. dzielnicy Paryża jest dość wyjątkowym miejscem, a fontanna w centrum placu będzie tylko kolejną fontanną, gdyby nie dziwaczny humor miejscowej Mairie, lub rada sąsiedzka.
W 2010 r. Rada miała fontannę namalowaną jasną, płonącą żółcią. Następnie lokalni uczniowie otrzymali bezpłatne rządy na pokrycie świeżo pomalowanego brązu wielobarwnymi naklejkami „kropka” – życzliwi pracownicy biurowi używają kolorowych kodów do priorytetów biznesowych. Z daleka struktura wygląda jak wspaniała, kolorowa mozaika. Posąg został przemalowany i proces powtórzył się ponownie w 2013 roku, aby odświeżyć farbę i kleistki.
La Place de la Reunion służy do tego, aby te place zostały zbudowane, aby służyć, jako targowisko (obecnie w czwartki i niedziele). Chociaż w przeszłości centralne fontanny były nie tylko dekoracyjnymi, ale rzeczywistymi źródłami wody dla okolicy.
Przed tą unikalną dekoracją, ta konkretna fontanna była jedną z wielu podobnego typu i stylu, zbudowanych przez płodnego Alberta-Ernesta Carrier-Belleuse, pod napoleonem III. Carrier-Belleuse wyprodukował znaczną ilość ozdobnych rzeźb z brązu, fontann i bibelotów w całym mieście pod koniec XIX wieku. Choć był dość dobrze znany w swoim życiu, jeden z jego uczniów, Auguste Rodin, w końcu przyćmił go w popularnej historii.
Know Before You Go
Fontanna znajduje się na spotkaniu ulic Alexander Dumas, de Terre-Nouve, de la Reunion, Vitruvious i du Sentier de la Pointe. Place de la Réunion można dojechać na linii 2 na stacji Alexandre Dumas i linii 9 na stacji Maraîchers, a także linii autobusowej 26. Rynku rolnika działa w czwartki i niedziele od 7 rano do 14:30.
