Shakespeare and Company
W 1951 roku ekscentryczny Amerykanin George Whitman otworzył księgarnię, mając nadzieję na stworzenie literackiego centrum w sercu Paryża.
George, żarliwy komunista, postanowił powitać wszystkich pisarzy, którzy potrzebują miejsca na pobyt w Paryżu, jako swoich osobistych gości w księgarni. Nad drzwiami wewnętrznymi malowana jest dewiza księgarni: „bądźcie mili dla obcych, aby nie byli aniołami w przebraniu”, miłe powitanie dla wszystkich, którzy mają serce na manowcu.
Wymagania są proste. Na zasadzie „kto pierwszy, ten lepszy”, ci goście, których George nazwał „Tumbleweeds”, muszą napisać biografię i pomóc im przez godzinę lub dwie dziennie w pobliżu księgarni. Z 13 łóżkami ukrytymi jako półki z książkami w ciągu dnia, Shakespeare i Co stały się utopią dla wędrownego podróżnika, szukającego miejsca na pobyt w Paryżu. George nazywa księgarnię „socjalistyczną utopią podszywającą się pod księgarnię”.
Dziś, ponad 50 lat później, córka George’a, Sylwia, przejęła codzienne zarządzanie sklepem, ale tradycja Tumbleweed wciąż żyje, a George twierdzi, że przez te wszystkie lata spało w nim aż 40 000 osób. .
Regularne zajęcia w księgarni to niedzielna herbata, odczyty poezji i spotkania pisarzy. W latach pięćdziesiątych sklep służył jako baza dla wielu pisarzy pokolenia Beata, takich jak Allen Ginsberg, Gregory Corso i William S. Burroughs. Wiele lat później sąsiedni budynek został zakupiony przez firmę Shakespeare & Co., a obecnie funkcjonuje jako kawiarnia i bistro z lekturami o tematyce literackiej i wieloma początkującymi pisarzami z laptopami.
Dom Nicolasa Flamela
Dziwne symbole zdobią architekturę na rue de Montmorency w Paryżu. Dom został w rzeczywistości zbudowany przez najsławniejszego alchemika miasta, który według wielu osiągnął wielkie bogactwo dzięki odkryciu Kamienia Filozoficznego.
Nicolas Flamel urodził się w XIV wieku i przez większość swojego życia pracował jako księgarz. Jednak wielu uważa, że stało się to w tajemnym tekście, który ujawnił tajemnice przekształcania zwykłych metali w złoto. To prawda, że Flamel był wielkim filantropem, ale to, czy bogactwo pochodziło z alchemii, jest materiałem dyskusyjnych legend. Niemniej jednak nazwisko Flamela stało się nierozerwalnie związane z alchemią, a on jest postrzegany jako jeden z jego wielkich praktyków przez wielu zainteresowanych przekształceniem elementów w większe formy.
Dom przy ulicy Montmorency został zbudowany przez Flamel w 1407 roku i jest obecnie najstarszym kamiennym domem w Paryżu. Tutaj mówi się, że Flamel przeprowadzał swoje eksperymenty w alchemii. Flamel zmarł w XV wieku, ale nie wcześniej niż zaprojektował swój własny nagrobek z własną symboliką, który jest teraz wystawiany w Musée de Cluny. Kościół, w którym został pochowany, kościół Saint-Jacques-de-la-Boucherie, od tego czasu został zburzony, pozostawiając tylko zbliżającą się wycieczkę do Saint-Jacques. Ulica przy wieży została nazwana Flamelem, który krzyżuje się z nazwiskiem jego żony Pernelle.
Jeśli chodzi o dawny dom Flamel, to jest to restauracja klimatyczna, odpowiednio przyjmująca nazwę Auberge Nicolas Flamel.
Muzeum Historii Medycyny
Muzeum Historii Medycyny (Musée d’Histoire de la Médecine) w Paryżu ma kolekcje z XVIII wieku, które świętują ewolucję instrumentów medycznych.
Kolekcje z około 1500 obiektami są jednymi z najstarszych w Europie i są szczególnie mocne w instrumentach medycznych do chirurgii i fizjologii, choć istnieją również okazy anatomiczne i dzieła związane z chirurgią. Wystawa w muzeum jest ułożona chronologicznie, aby zapoznać zwiedzających z historią urządzeń chirurgicznych, takich jak trepanacja, a nawet torby chirurgiczne używane w Waterloo (wszystko to sprawi, że będziesz zadowolony z życia w nowoczesnej erze znieczulenia i mniej groźnej metalowe instrumenty). Do cennych obiektów należą narzędzia do autopsji stosowane w Napoleonie oraz skomplikowany model drewna datowany na 1799 rok na badania anatomiczne, które zawierają setki ruchomych części.
Muzeum mieści się w Université Paris Descartes na drugim piętrze w pięknej przestrzeni z 1905 roku i po przejściu renowacji jest otwarte dla publiczności.
Bibliothèque nationale de France (Biblioteka Narodowa Francji)
Masywna Bibliothèque nationale de France jest jedną z najwspanialszych i najbardziej piętrowych kolekcji materiałów drukowanych na świecie. Jest także domem dla dwóch cudów kartografii francuskiego renesansu.
Bibliothèque nationale de France może śledzić swoje pochodzenie od 1368 roku, kiedy to została założona przez Karola V. Mimo wielokrotnych przemieszczeń i rozproszenia części zbiorów, pozostała ona największą biblioteką na świecie do późnych lat 1800, kiedy to inne kolekcje przekroczyły jego liczbę.
Obiekty zostały przebudowane i rozbudowane w czasach współczesnych i odremontowane, pozostawiając je jako jedną z największych bibliotek na świecie z ponad dziesięcioma milionami tytułów. Mieści książki o sztuce, prawie, ekonomii, językach i literaturze, nauce i technice, naukach humanistycznych, filozofii i innych. W bibliotece znajdują się także liczne zbiory ze starożytności, w tym ponad 5000 rękopisów greckich. Biblioteka posiada również bogatą kolekcję monet antycznych, w tym greckich, rzymskich i francuskich.
Odwiedzający uczęszczają do biblioteki, by zwiedzić historyczną turystykę, a także zapoznać się z książkami. Wśród najbardziej popularnych atrakcji na wystawie znajdują się globusy Ludwika XIV. Mieszkali w Wersalu aż do rewolucji francuskiej, po czym przenieśli się z miejsca na miejsce, zanim ostatecznie osiedlili się na stałe w Bibliothèque nationale.
I Love You Wall
Obejmująca 416 metrów kwadratowych ściana I Love You (Le mur des je t’aime) w paryskim Placu Jehan-Rictus została stworzona przez dwóch artystów jako miejsce spotkań dla zakochanych i trwały pomnik wiecznej adoracji.
Pokryty 612 płytkami z lawy, ściana zawiera światy „Kocham cię” w 311 różnych językach, w tym wszystkie 192 języki Narodów Zjednoczonych.
Dzieło zostało stworzone przez Frédéric Baron i Claire Kito, które pierwotnie zbierały frazę w zeszytach, pukając do drzwi ambasad i pytając sąsiadów, dopóki nie zgromadzili ponad 300 języków wyrażających silne uczucia miłości.
