Paris Point Zero
Tuż za katedrą Notre Dame, która znajduje się w betonie placu publicznego, znajduje się mały geograficzny znacznik, od którego oceniane są odległości od Paryża do wszystkich innych miejsc. Ale zamiast jakiegoś suchego symbolu pomiaru miejsce znane jako Paris Point Zero przyciągnęło zaskakującą liczbę lokalnych rytuałów.
Jeden z wielu tak zwanych „zera kilometra” na całym świecie, Paris Point Zero oznacza rzekomo ścisłe centrum miasta lub kraju. Uważa się, że wszystkie inne lokalizacje są mierzone jako odległości promieniujące od tego punktu. Centrum Paryża jest oznaczone ośmioboczną mosiężną tabliczką, która jest raczej niepozornie umieszczona w betonie kwadratu. ze względu na niski profil znacznika, niektórzy użytkownicy mają trudności ze znalezieniem go, ale często, gdy to robią, zwyczajowo jest płacić szacunek na wiele sposobów.
Wiele zwyczajów wykonywanych na miejscu, jest odmianą życzenia, obracając się w kółko na jednej stopie na znaczniku, aby uzyskać pożądanie serca lub całując ukochaną osobę ponad płytą, aby zapewnić wieczne oddanie. Czasem lekko wklęsły znacznik można nawet znaleźć za wypełnione monetami dzięki popularnej tradycji używania tego punktu jako czegoś w rodzaju życzliwej. Inni wciąż pielgrzymują do miejsca, gdy czują, że doświadczyli w pełni Paryża, używając go jako przysłowiowego okresu w historii ich podróży.
Niewątpliwie istnieją niezliczone inne rytuały oddania w samym sercu Paryża, ale jakkolwiek jest to wyrażone, ten geograficzny znacznik prawdopodobnie otrzymuje więcej miłości niż większość na całym świecie.
Musée des Arts Forains
To muzeum zabytkowych obiektów karnawałowych zaprasza do jazdy na stuletnich karuzelach i doświadczyć cudów atrakcji rozrywkowych od 1850 do 1950 roku.
Muzeum, które zostało otwarte w 1996 roku, pochodzi z prywatnej kolekcji Jeana-Paula Favanda, aktora i handlarza antykami. Obejmuje takie elementy rocznika karnawałowego jak drewniane karuzele, jarmarki, huśtawki niemieckie i organy Hooghuysa. Co najważniejsze, można grać w karnawał, a nawet jeździć na niektórych przejażdżkach, takich jak „Manège vélocipédique” z 1897 r., Karuzela rowerów napędzana pedałowaniem rowerzystów.
Muzeum jest otwarte tylko przez rezerwację lub uczestnictwo w jednej z zaplanowanych sezonowych wycieczek.
Cmentarz Montmartre
Leżąc u podnóża Montmartre w 18. dzielnicy Paryża, znajduje się zaciszny cmentarz. Chociaż nie jest tak poszukiwany, jak jego wspaniali ludzie, Pere Lachaise na wschodzie lub Montparnasse na południu, Montmarte jest liściastym i idyllicznym miejscem odpoczynku dla wielu artystów, którzy mieszkali w słynnej dzielnicy.
Zbudowany poniżej poziomu ulicy, duża część cmentarza znajduje się pod ruchliwą Rue Caulaincourt, dając mu zaciszne powietrze. Kiedyś wielkie mauzole zakrywały pajęczyny, leżące pod kutym niebieskim mostem. Cmentarz Montmartre został otwarty dla biznesu w 1825 roku, na miejscu opuszczonego kamieniołomu, który został wykorzystany jako prowizoryczny masowy grób w rewolucji. A dla wielu znanych artystów, którzy pracowali i mieszkali na Montmartre, stał się ich ostatecznym domem. Degas, Heinrich Heine, Berlioz, Alexander Dumas, Francois Truffaut, Emile Zola i Adolphe Sax, wynalazca saksofonu są pochowani na cmentarzu.
Montmartre to spokojna i spokojna przystań od tętniącego życiem miasta, które ją przyćmiewa, ale jest także domem dla swojej małej społeczności: dużej grupy kotów. Nikt nie jest pewien, skąd się wzięli, ale dziesiątki kotów żyją wśród mauzoleów, cicho opalając się na marmurowych nagrobkach i czuwając nad dawno zapomnianymi mieszkańcami.
Tajne mieszkanie Gustave Eiffela
Kiedy wieża Eiffla została otwarta w 1889 roku, aby uzyskać powszechny podziw i uznanie, projektant Gustave Eiffel pochłonął pochwałę, ale jakby tego było mało, wkrótce okazało się, że zbudował sobie małe mieszkanie u szczytu cudów świata. zazdrość paryskiej elity i jego nowa sława.
Położony na trzecim poziomie wieży, prywatny apartament Eiffla nie był duży, ale był przytulny. W przeciwieństwie do stalowych dźwigarów reszty wieży, mieszkanie było „umeblowane w prostym stylu, który jest bliski naukowcom”. Ściany pokryte były ciepłą tapetą, a meble zawierały miękkie kokardy, drewniane szafki i nawet fortepian, tworzący komfortową atmosferę, wznosi się w powietrzu na prawie 1000 stóp. W sąsiedztwie małego mieszkania znajdowały się pomieszczenia laboratoryjne wyposażone w sprzęt do eksperymentów w ciągu dnia.
Gdy tylko usłyszeliśmy o przytulnym małym gniazdku Eiffla na niebie, paryska społeczność stała się zazieleniona jednocześnie zazdrością. Mówi się, że Eiffel otrzymał wiele ofert typu sky high (kalambur przeznaczony), aby wynająć przestrzeń nawet na jedną noc. Odrzucił je wszystkie, wolał wykorzystać przestrzeń do spokojnej refleksji i zabawiać prestiżowych gości, takich jak sam Thomas Edison, który obdarował Eiffla jedną ze swoich nowych aparatów fonograficznych.
Dzisiaj, po przekroczeniu limitów przez lata, mieszkanie jest wystawiane, aby odwiedzający mogli przyjść i zajrzeć do środka. Większość mebli pozostaje taka sama i jest kilka raczej słabo wyglądających manekinów Eiffla i Edisona. Odpowiedni typ architektonicznego wielbiciela Ukryte mieszkanie Eiffela mogło wzbudzić dziś tyle samo zazdrości, co w momencie jego budowy.
Aktualizacja: sierpień 2016: Kilka pięter pod prywatnym mieszkaniem Gustave’a Eiffela, drugie mieszkanie w wieży Eiffla, otwarte tymczasowo latem 2016 roku. Firma wynajmująca dom na wakacje przekształciła niewykorzystaną przestrzeń konferencyjną na pierwszym piętrze wieży w nowe pop-op designerskie mieszkanie promocja marketingowa. Czterech zwycięzców konkursu miało szansę zostać w wieży w lipcu 2016 r.
Na wysokości 188 stóp nad poziomem gruntu mieszkanie – w komplecie z kuchnią, dwiema sypialniami, miejską szklarnią – oferuje panoramiczne widoki na Łuk Triumfalny, Sacre Coeur i rzekę Seine od okien od podłogi do sufitu. Jeszcze jedna przestrzeń, aby zwrócić uwagę paryżan i podróżnych na całym świecie z zazdrości.
